11 września 2001

Zastanawia mnie, w jaki sposób nasze dzieci będą postrzegać  WTC...

Budowle będą znały tylko ze starych filmów, a na lekcjach historii będą się uczyć o wojnie z terroryzmem.

Ale nigdy nie poczują tego przerażenia i bezradności, które nam towarzyszyły, gdy oglądaliśmy relacje na żywo z Nowego Jorku.

Pamiętam, że odrabiałam wtedy lekcje, miałam 16 lat. Wpadła do mnie koleżanka z piętra niżej i mówiła żebym włączyła telewizor.

To był straszny szok, gdy my , młode dziewczyny, oglądałysmy płonące wieże, krzyk i płacz , łamiący się głos reporterów

i tragiczne obrazy ludzi wyskakujących z okien budynków. Cały świat tym żył. 

Nikt nie wierzył, ze coś takiego byłoby możliwe.

Że w czyjejś głowie zrodził się tak szalony i przerażający plan, że samoloty z ludźmi mogą służyć jako pociski, bomby.

Świat na pewno się zmienił od tamtego czasu. Można mieć tylko nadzieję, że nic takiego się więcej nie powtórzy.