Pamiętacie, kiedy byliście małymi dziećmi i wierzyliście w bajki, marzyliście o tym, jakie będzie wasze życie? Biała sukienka, książę z bajki, który zaniesie was do zamku na wzgórzu. Leżeliście w nocy w łóżku, zamykaliście oczy i całkowicie, niezaprzeczalnie w to wierzyliście. Święty Mikołaj, Zębowa Wróżka, książę z bajki - byli na wyciągnięcie ręki. Ostatecznie dorastacie. Pewnego dnia otwieracie oczy, a bajki znikają. Większość ludzi zamienia je na rzeczy i ludzi, którym mogą ufać, ale rzecz w tym, że trudno całkowicie zrezygnować z bajek, bo prawie każdy nadal chowa w sobie iskierkę nadziei, że któregoś dnia otworzy oczy i to wszystko stanie się prawdą. [...] Pod koniec dnia, wiara to zabawna rzecz. Pojawia się, kiedy tak naprawdę tego nie oczekujesz. To tak, jakbyś pewnego dnia odkrył, że baśń może się nieco różnić od twoich wyobrażeń. Zamek, cóż, może nie być zamkiem. I nie jest ważne "długo i szczęśliwie", ale "szczęśliwie" teraz. Raz na jakiś czas, człowiek cię zaskoczy, i raz na jakiś czas człowiek może nawet zaprzeć ci dech w piersiach.

Tak bardzo brakuje czasem oparcia i zrozumie. Rozmowa po kilku latach podnosi na duchu, lecz realistyczne podejście drugiej osoby znów podcina skrzydła. Czy naprawdę warto mieć nadzieję mimo wszystko? Przecież samą nadzieją nic nie osiągniemy. Możemy tylko się mocno rozczarować ufając bez granic. Ale jednak nadzieja umiera ostatnia. Każdy w jakimś stopniu ma nadzieję na lepsze życie, na spełnienie swojej największej miłości, na idealną pracę, dom, rodzinę. Są na świecie ludzie, którzy udowodnili, że nadzieją można wiele zdziałać i spełnili swoje marzenia choć w części.

Ty wiesz co to za aluzja. Jestem pewna, że to zrozumiesz najlepszy przyjacielu ; ***

K. <3