Moje rudziutkie najukochańsze słońce! *:

fot.wrongplan

Jestem tam dumna z konia! Taka szczęśliwa! I teraz to wiem, teraz to naprawdę czuję,że to właśnie jest mój koń, że to jest nasz czas! Nie zmieniłabym jej na żadnego patyczka na chudych nóżkach! Mojaaaaa! :***

A więc od początku. Skończyłam wcześniej lekcje,więc postanowiłam,że pójdę i wsiądę. Cudna pogoda na jazdę, nie za ciepło, nie za zimno no piknie. Wbijam do środka, nikogo nie ma. Wyczyściłam konia i na podłodze napisałam kredą ,że ją biorę , żeby się nie martwili. ;) Po chwili przyjechała p.Krysia i powiedziałam jej,że jadę. Ja nie wiem gdzie Piotrka wywiało,ale mniejsza. Zaczęłam ją 'ubierac' , pierwszy raz sama do końca podpięłam ten dziwny popręg, no dumna z siebie byłam. xD i w długą. Koń cały czas do przodu, małe zawahania miała jak to ona, ale cudaśna była! *: Pojechałyśmy nad zalew. I co i weszła!  Miśka kochana! *: najpierw sobie pofuczała, bo duzioooooo wody, nie chciała wejśc. No to ja hop-siup z konia wzięłam ją i podeszłyśmy do wody, straszna woda okazała się nie taka zła. Hop! I z powrotem byłam na niej.. znowu małe nieporozumienie, ale weszła! Spodobało się, zaczęła chlapac i chciała dalej :) Niestety za zimno,żebym ja mogło się moczyc no i siodło było. Ale WESZŁA! przełamała się! No dumna jestem jak cholera!!! Teren ogólnie kłus. Troszkę stępa i raz galop. Później na 10 min. padok, poskręcałyśmy się troszkę i do domku. Pićku dałam,sianko i trochę pomęczyłam Żabę. I do domku.

Rudaaaaaa mistrz!!

Kocham Cię! <3