Jeśli nie narodzimy się na nowo, jeśli nie uda nam się spojrzeć na nasze życie raz jeszcze, z dziecinną prostotą i entuzjazmem - zgubimy sens życia.

Wszystko w życiu ma jakiś sens. Cierpienie, męka, szczęście... Zazwyczaj trzeba dostać porządnego 'kopa' w swe szanowne cztery litery, aby coś zrozumieć, docenić. Rzadko jest tak, że docenia się to co się ma, wtedy, kiedy się powinno. Często uczymy się na swoich błędach, dopiero potem sprawdza się to, co kiedyś usłyszeliśmy z ust innej osoby i pojawia się wtedy powiedzienie: 'a nie mówiłam/em?'. Cóż, taka kolej rzeczy. Niby staramy się doceniać życie, jego walory, ale zazwyczaj nam to nie wychodzi. Zawsze chcemy więcej, ciągle na coś narzekamy, wiele rzeczy nam nie pasuje, jesteśmy niezadowoleni z tego, co się wokół nas dzieje, co próbujemy robić. A gdzie leży problem? Nie w całym świecie, nie we wszystkim co nas otacza, tylko w NAS. To my sami wybieramy sobie zajęcia, zainteresowania, prace, szkoły, sami decydujemy o sobie, więc dlaczego obwiniamy o nasze niepowodzenia i niezadowolenia wszystkich i wszystko co nas otacza, oprócz siebie? Nie warto tracić życia na 'marudzenie', ciągłe narzekanie, jakie to życie nie jest okrutne i nudne. Trzeba wziąć się do roboty, dążyć do wybranych przez siebie celów, robić to, co się kocha, pomagać innym, bo nie wiem jak Wam, ale mi sprawia to ogromną radość. W każdej, nawet najbardziej banalnej sytuacji, rzeczy, można znaleźć 'coś', co nadaje sens naszemu życiu. Nie warto z kolei szukać takich 'promyków' na siłę, nie znajdzie to żadnego powodzenia. Kochając ludzi, Boga, wszystko, co stworzył, szanując i korzystając z tego, wkładając w swoje życie zasady, wytrwałość i odrobinę krytyki, można być naprawdę Szczęśliwym Człowiekiem.