Kolejna fotka z gór.

Jest dziwnie, dziwniej niż tak, jak zwykle jest dziwnie

I dziwnie mi z tym chociaż nie lubię, gdy jest normalnie.

Bo? W moim przypadku normalnie oznacza dziwnie.

Ale teraz.. Teraz naprawdę potrzebuję usiąść, poukładać sobie wszystko..

Porozmawiać z kimś mądrym?..

..bo ja nigdy taka nie byłam.

Chyba nie umiem być odpowiedzialna, zorganizowana i poukładana.

_____________________________________________________________________________________________________________________________________

..Co rozwija, a co niszczy..? 

Przecież wchodząc w coś zawsze otwierasz się na zmiany.

Niepostrzeżenie znika to, co miało trwać.

Pojawiają się rzeczy, które nie mają żadnej wartości..

Człowiek potrzebuje pewnych stałych punktów odniesienia.

A tu? Umniejszona waga wielkich spraw..

Nie chcę, by wszystko stało się powszednie, zwykłe, puste.

Co z tego, że pojawia sie milczenie..

Mówią, że szczęścia nie można szukać, bo ono już jest - w nas.

Rodzimy sie szczęśliwi. Z biegiem lat zapominamy o tym.

Wiążemy się z róznymi rzeczami i mamy wrażenie,

że decydują one o szczęściu...

To takie trudne, że wszystko jest proste.

Zawsze szukasz okrężnych dróg.

Można tylko bezradnie wodzić za Tobą wzrokiem...

Teraz wiem, że 'NIE WIEM, CZEGO CHCĘ' zawsze jest kłamstwem.