Run for a better life.

Stuk, puk, puk puk puk...

Ej bo wiecie to nie jest takie proste, kiedy jesteś zdrową dziewczyną, z pełną świadomością seksualną, inteligencją uczuciową, a musisz zachowywać się jak pieprzony as. Chociaż wcale nie odczuwasz byś była aseksualna.

Nie wiem, czy kiedykolwiek znajdę pewność siebie czy coś w tym stylu.

Musiałabym zacząć od korzeni. Haha. Co za tym idzie rozpocząć moją wędrówkę w poszukiwaniu cech pozytywnych, takich jak komunikatywność, brak kompleksów i umiejętność nawiązywania kontaktów, w domu.

Tak, właśnie tak. W DOMU.

Wiecie, że istnieją takie rodziny, w których matki nie komentują Waszego wyglądu, nie negują że jesteście sobą w opuszczonych do kolan spodniach, zbyt mocnym makijażu, przesadnie chłopaczarskim stylu bycia. Są nawet dumne za to, że szukacie swojego stylu, próbujecie, kombinujecie.

Ciekawe jak to jest.

Mamo kocham Cię nad życie, ale proszę przestań wysyłać mi spojrzenia w stylu:

Dlaczego.nie.możesz.wyglądać.jak.zgrabna.dziewczęca.nastolatka?

Uwielbiam z Tobą rozmawiać, ale przestań proszę do mnie mówić:
Podciągnij.spodnie.tak.strasznie.cię.to.pogrubia.

Nie wyobrażam sobie faktu, że mogłabym nie dzielić się z Tobą emocjami, ale proszę nie przerywaj mi w taki sposób:

Zobacz.co.robisz.sprzątałam.godzinę.a.ty.przyszłaś.na.5.min.i.zdążyłaś.wszystko.spieprzyć.

Nie wiem jak to wygląda od Waszej strony. Czy w Waszych oczach moja mam stała się właśnie tą wyrodną i złą. To nie tak.

Każdy ma swoje zalety. Każdy ma i wady. Po prostu to jest nasza mała urocza patologia. Fakt, że moja mama chce dla mnie tak dobrze, że wszystko hiperbolizuje.

Trochę się pogubiłam, trochę za dużo mi się wszystkiego nawarstwiło. Boję się za cokolwiek zabrać, bo wydaje mi się, że wyciągnę to spod spodu i wszystko runie mi na głowie. A tak, dorzucam do ogromnej sterty kolejne komplikacje.

Nie ogarniam. Nie mam siły. A muszę. Ko