NEVER LET ME GO 

nigdy nie sądziłabym,że jeszcze kiedyś tu wróce. kompletnie zapomniałam,że takie coś jak photoblog jeszcze w ogóle istnieje. Przeczytałam wszystko,przeglądnęłam zdjęcia i... wspomnienia wróciły. Rzeczy,które kompletnie wyleciały mi gdzieś z głowy, myśli,emocje,uczucia wszystko co kiedyś było dla mnie priorytetem wydaje sie zupelnie absurdalne. Teraz widzę jak bardzo się zmieniłam,ale zawsze tak jest,każdy tak ma. Swoją młodszą wersje postrzega jako całkowicie absurdalną i bezsensowną i ja też to odczuwam,ale miło wrócić do tej 'młodszej' Moniki,mnniej doświadczonej.  Wszystko pisze jednym ciągiem,kompletnie nie myśląc co powstanie. Ale to dobrze, pewnie za kilka lat to przeczytam i znowu będę się z siebie śmiać.

W moim życiu naprawdę wiele sie zmieniło. Poznałam się na osobach,które były dla mnie ważne, które chciałam aby mnie zauważyły i polubiły,ale doszłam do wniosku,że to kompletny bezsens,że to nie była przyjaźń. Próba podlizania się tylko po to,aby kogoś znaleźć to totalny bezsens,ale musiałam to odczuć na własnej skórze i wiem,że zrobiłam dobrze. Zdobyłam dzięki temu coś najważniejszego w ludzkim życiu. Zdobyłam przyjaciółkę,bez której nie wyobrażam sobie przeżyć chociażby jednego weekendu. Z którą zeszłam na te lepsze i gorsze drogi,ale mimo wszystko zawsze jesteśmy ze sobą,dla siebie. Wgl wszystkie zdarzenia z ostatnich miesięcy są absurdalne. Szczególnie sprzed ostatnich kilku tygodni. Strata kogoś bliskiego i pozyskanie przyjaciela,w kimś w kim nigdy bym go nie szukała. Tak Remigiuszu,to o tobie. Nienawdziłam cie,a teraz jesteśmy przyjaciółmi w każdej sprawie,nawet w zjeżdżaniu po górce ( :D) 

Do góry z tą najważniejszą, bo mimo wszystko jesteś zawsze. I za to Tobie dziękuję, Kocham Cie. Ciebie Klaudio też.e

http://www.youtube.com/watch?v=Xyv4Bjja8yc

pokonywaliśmy razem góry, a potknęliśmy się o kamień.

a środkowy palec dla wszystkich fałszywych mord,które muszę codziennie oglądać, w dupie mam wasze zdanie,szkoda,że nie umiecie pwoiedzieć go prosto w twarz! :)