Thank You My Destiny

Pamiętam, rysując to - płakałam, byłam daleko od mojego przeznaczenia, tęskniłam, ponadto posprzeczaliśmy się. Nie miałam żalu, rysowałam w podzięce za każdą kłótnię, za każdą sekundę szczęścia, miłości, bezpieczeństwa, za tęsknotę każdego dnia, za wszystko co mi daje. Lubię rysować, gdy jest mi smutno, słucham smutnych piosenek, które idealnie współgrają z moją duszą i potrafią się z nią dogadać tak, jak ja z moim przeznaczeniem. Trzymam go w sercu już od ponad 7 miesięcy i wierzę, że to dopiero początek.
To nieziemskie uczucie, gdy pewnego dnia Twoja dłoń zetknie się z dłonią, której szukała całe życie. Od tamtej pory kochasz ją dotykać, całować, przytulać i trzymać z całej siły dając jej do zrozumienia, że jest tą ostatnią.
Jest moim przeznaczeniem, mój Pupuś.
 
18.02.14r. - K.