Wracam

Wracam z pisaniem na blogu. 

Przyszła jesień, życie się zmieniło, poglądy na świat też. Kiedyś pisząc czułam się lepiej , może i teraz to pomoże.

Wierzycie w to , że nic nie dzieje się przez przypadek? Że życie to wielki boski plan? A każdy napotkany człowie to mały element układanki? Ja zaczynałam w to wierzyć... może i nadal w to wierzę. Tylko że jestem w takim punkcie z którego nic  nie widzę, wszytsko zasłania mi gęsty las niezrozumiałych i poplątanych myśli, i od jakiegoś czasu trudno mi z tego punktu się wydostać. Wygląda to trochę jakby pokój pełen luster , gdzie się nie spojrzę widze to samo...siebie...wiecej siebie....nic poza tym, żadnych innych perspektyw, żadnego innego punktu odniesienia, żadnej małej nadzieji, żadnego cienia przy sobie.