( z okna Roxy)
Nagły przypływ myśli, które ciążą nade mną.
Księżyc przypomina człowieka. Jego tarcza wiecznie się zmienia, zupełnie jak ludzkie życie. Czasem obfituje pełnią, a niekiedy jest taki maleńki, taki pusty, tak czekający na coś, co go wypełni...
On tuła się po kosmoprzestrzeni, tak samotnie...
Jesteśmy niebem dla księżyca.
http://www.youtube.com/watch?v=h0DFSKJ3D-Y&feature=related