Są nas tysiące. Przez niektórych jesteśmy nazywani "dawcami organów", a wśród innych wzbudzamy podziw i zachwyt. Kiedy siadam na szybki i piękny sportowy motocykl mało mnie obchodzi czy jeszcze z niego zsiądę, po prostu dodaje gazu i jadę. W ciągu niecałych trzech sekund osiągam 100 km/h, a w następnych trzech ponad 200 km/h. Wtedy dopiero czuje, że żyje ! Jednak czasem jeden zły ruch, jeden moment nieuwagi może sprawić, że już nigdy nikt nie uściśnie mi dłoni, płacę największą cenę jaką jest własne życie. Potem zostają tylko chwilę refleksji, nad tym czy było warto, czy można było tego uniknąć, ale po chwili znowu siadam i jadę, chce po raz kolejny poczuć tę adrenalinę i myślę "pojadę ostrożnie", a licznik przekracza 250 km/h. Szybkość dodaje mi skrzydeł. Wszystko w życiu zdarza się jeden raz, a jeśli zdarza się coś powtórnie to już nigdy nie będzie to samo co za pierwszym razem. Wiem, że nieraz przesadzam, ale to jest moja pasja, miłość mojego życia i jeśli zginę to w przekonaniu, że robiłem to co kochałem.