(Piszę tą notkę czwarty raz , fak )

Jesienny wieczór . Siedzę sama w domu , słucham MMLP2 i zastanawiam się jak mogło być . Przypomniała mi się nasza pierwsza rozmowa na fb . Pomimo tego , że to były żarty ja wiedziałam , że kiedyś będzie coś z tego . Nasz pierwszy spacer , w moje urodziny . Jak to dobrze , że ktoś wymyślił pytanie "Co tam?" . To ono, zadawane co minutę, podtrzymywało całą rozmowę . Wiedziałam , że kolejne spotkania będą lepsze . Nie myliłam się . Z żartów powoli zaczęło się przeradzać w coś poważnego . Pierwsze słowa "Kocham Cie" wypowiedziane z jego ust . Wspólnie spędzane piątkowe wieczory . Chodzenie objęci lub za rękę . Tylko jedna wada stała nam na przeszkodzie. Dlaczego udawaliśmy cholernych nieznajomych w szkole chociaż wszyscy i tak o nas wiedzieli ?! Trudno mi było patrzć na to jak gadasz z innymi dziewczynami . Jak z nimi piszesz i flirtujesz na fejsie . I co z tego ?! I co z moich pieprzonych starań o Ciebie ? Okazałeś jak bardzo masz mnie w dupie już przy pierwszej nadażonej okazji . W dwa tygodnie nasza miłość przerodziła się w nienawiść . Cholerne poczucie gniewu . Wszyscy mi mówili , że to długo nie potrwa ale ja jak głupia i zaślepiona wierzyłam tylko swojej intuicji . 

Czasu nie cofnę .