to myśli dziwnej treści

Wysyp, przepełnienie. Jak ogrom pryszczy na twarzy chłopca, który zaczął mieć te -naście lat.
Są. Ci co się kamuflują i grzęzną w swoich otchłaniach, ci co śmieją się jak ropuchy, ci co mają dużo do powiedzenia, ci co nic nie mają do powiedzenia, ci co mają samozwańczą depresję, bo nie dostali tego cukierka co chcieli, ci co nadali sobie status 'nadludzi', ci co tylko właśną dupą się interesują i interesować będą, ci którzy mają wieczny problem z wytrzezwienem, albo rozluznieniem. Ci co nazywają się Don Kichotami choć walczą z papierowymi wiatraczkami, takimi jak te, które się masowo sprzedaje nad morzem. I ci, których widzi się tak rzadko, że gdy już się ich widzi, to wpada się w lawinę bełkotu, bo nie wiadomo od czego zacząć, albo wręcz przeciwnie - wpada się w przepaść niekończącej się ciszy, albo niepozbieranych skrawków słów.
Pod zamkniętymi  powiekami można wyświetlić sobie replikę tych wszystkich min, gestów, bełkotów sensownych, bezsensownych (tak jak to).
Żywotność czynu.  Mniej więcej.


Z innej beczki teraz. Chodzi o te wywoływacze spostrzeżeń, które się rozprzestrzeniły w mózgu jak zaraza. 
Nie jest to obrzydzające, kiedy ktoś wyciska pastę do zębów do samego końca, tak że następna osoba, która chce wymyć swoje uzębienie zasługuje na miano siłacza?
A gdy się chce człowiek wykąpać, wziąć prysznic i napotyka nagle wzrokiem na to obrzydlistwo w postaci jednego włosa na dnie wanny... To i tak małe piwo, bo przecież gorszy jest znalezniony czyiś włos na mydle! To jest sto razy gorsze, jest to jeszcze bardziej obrzydliwsze. Jak się do tego dobrać. Lać wodę aż spłynie. Tak, ale ile przy tym zgorszenia.. 
 
W każdym razie.. do sedna.. cokolwiek, cokolwiek kurwa.  
Życzę wyobrazni, bo bez niej cóz by to było. zupełny bezsens istnienia.