SuperInteligętnaOfiaraDebilizmu 

Słońchcenadole (choroba Creutzfeldta  Jakoba)

Słoń z trąbą uniesioną w szczęściu zatopioną

Zgłębioną w smutku i paranoicznej paranoiczności

Dziwnej rdzeniowej w mózgu paniczności

Uszkodzony w mowie obezwładniony w tej piękności

Ilu ludzi w głowie tyle jeszcze paranoicznej niemoralności

Sam na początku wybrany w jej łzach zatapiany

Z miłości jej krwi kąpany, w sercu wyróżniany

Skazany na potępienie w śnie brzemię krzyża skazany

W głowie przez błędy swe pochłaniany cieniem w mroku wytykany

Obezwładniony i do worka spakowany w trumnie?

Nie& w swej nagiej niemoralności zakopany&

To co mieć może między palcami traci w słabości do życia

Zjadany jak pies chodnikowy wygnany

Ile jeszcze wołać mam, czy powrócę do piękności, która w serca wydrapaną mam?

Chce nie chce, obietnica, milion myśli

Miliony snów i blizna na kręgosłupie osobowości

Kim jestem dla Ciebie, czy pragniesz mej wierności?

Chcę mówić do Ciebie nie zapominać i w smutku się wyginać z& nicości

Jak w chorobie Creutzfeldta  Jakoba mieć w bani reset

Pusta kartka i jest pretekst do kolejnego grzechu

Tracę w głowie swe królewskie władanie

Tracę czucie w sercu, bo zaczyna się apokaliptyczne nastawianie

Życie, umieranie, ale gdzie tu przetrwanie w całym życiu zwyciężanie?

Brak mi tego co cenne, brak mi wartości, bo ona żyje beze mnie

Wredne miliony myśli się nasuwa z zazdrości odczuwają

Daj mi morfinę bym nie poczuł jaka to trucizna

Daj mi morfinę bo chcę by zniknęła blizna

Daj mi morfinę bo ona to narkotykowa schiza

Jeszcze tylko kilka dni, jeszcze tylko kilka godzin

A skończy się droga marnego prostaka

Zatopiony w morzu własnych złych myśli

Zniknie tam, gdzie nikt o nim nie pomyśli

W mroku, czy świetle będzie tylko święty anioł Gabriel

A Mojżesz z wierności do Pana uklęknie

A ja się pokłonię mu i koniec własny rzeknę