patrząc na debilizm ludzki połączony z brakiem samokrytyki, autoironii i głęboko zakorzenionym przekonaniem o swojej niezaprzeczalnej zajebistości zaczynam sie zastanawiac gdzie podziala sie ludzka morlanośc. Bo przeciez każdy powinien teoretycznie ja mieć. Jednak gdyby spojrzeć przez pryzmat (jakże szowinistycznej i niesprawiedliwej) podwójnej moralności kobiety zachowują się bardziej przyzwoicie. Bo po czasie przecież to my obrywamy wszelakiego rodzaju "dziwkami", "sukami" i "szmatami". TYLKO DO JASNEJ CHOLERY CZEMU NIKT NIE MOŻE POJĄC, ŻE ZACHOWUJEMY SIĘ TAK, BO CZUJEMY SIĘ ZRANIONE?
Poza tym jesteśmy jak zabawki w rękach mężczyzn. Ciężko jest się przyznawać przed sama sobą do bólu ale jeszcze trudniej żyć z nim na co dzień. Dlatego chowając się w swojej ciasnej ale własnej skorupce gnijemy od środka.
Czy naprawdę tak trudno jest zrozumieć, że tez jesteśmy istotami posiadającymi emocje a nie tylko opakowaniem na waginę?!

A teraz wybaczcie, pójdę zapalić. A zapomniałam, to też nie przystoi kobietom. Pierdole to szczerze i nieszczerze.