dobry stan

Wiem że za dużo żyję wspomnieniami, no ale chyba wiele osób tak ma.
Wiem że jestem troch inna niż wszyscy...
Ale często płaczę przez swoje wspomniania, zamiast się do nich uśmiechać.
Chciałabym żeby to co było wróciło, przeżyć niektóre momenty jeszcze raz.
Wtedy kiedy byłam tak cholernie szczęśliwa.
Jak w wakacje Mateusz wbijał do mnie o 7 rano, a rozstawaliśmy się okolo 22.
Jak łaziliśmy po starówce, nad wisłą itd...
Jak siedziałam z chłopakami godzinami na rampach...
Nasze szalone picie drinków z dziewczynami.
Cholernie tęsknie za chodzeniam na zdrój, skakaniu jak pojebani do wody...
Kurwa mam tyle zajebistych wspomnień, szczerze właśnie się popłakałam teraz...
W ogóle nie doceniam chwil, doceniam je dopiero patrząc na nie przez pryzmat czasu,
jakie szczęście dawały mi cholernie małe szczegóły z mojego życia...