O sobie: \"-Dzieńdobry-powiedział do mnie zaspanym głosem.
-Dzieńdobry. Podziwiałem własnie pański obraz.
-Czy poznał pan, co on przedstawia?
-Myślę, że każdy może go odczytać po swojemu.
-To jest kocia kołyska.
-Ah, tak-powiedziałem.-Bardzo dobrze. Te zadrapania to sznurek, tak?
-Jedna z najstarszych gier na świecie. Znana nawet wśród Eskimosów.
-Co pan powie?
-Od czterech tysięcy lat albo dłużej dorośli splatają zawiłe pętle ze sznurków przed nosami swoich dzieci.
Newt siedział nadal skulony w leżaku. Wyciągnął przed siebie upaćkane dłonie, jakby miał na nich rozpiętą kocią kołyskę.
-Nic dziwnego, że dzieci wyrastają potem na wariatów. Kocia kołyska to tylko kilka iksów ze sznurka pomiędzy czyimiś palcami i dzieciak patrzy, i patrzy na te iksy...
-I co?
-I nic. Nie ma żadnego cholernego kota, żadnej cholernej kołyski.\"
