Per aspera at astra 

Świat pędzi niespokojnym rytmem, tętnem bijącego serca ziemi, serca które bije tak jak mieszkańcy owej matki chcą aby biło. Wszyscy kierujemy własnym życiem jak okrętami na pełnym morzu i tylko od nas zależy gdzie dopłyniemy, i w którym porcie spędzimy noc,  a także z kim popłyniemy przez cały ten ocean.

Podczas tej morskiej wyprawy przychodzi wiele sztormów, wiele burz i czasem zdarza się że coś w nas gasi, zabija bezlitośnie. Żal i smutek... przygnębienie... rozpacz, bo coś w tobie umarło. I choćbyś wszystkimi siłami chciał to w sobie wskrzesić, próżny trud, nie starczy Ci mocy aby uczynić ten cud.

Ale gdzieś na morzu jest ktoś kto może wszystko odmienić.

Nie znamy się długo, a może to jednak jest długo, i nawet nie wiesz że piszę o Tobie. Tak mało słów, mało gestów i spojrzeń a jesteś moim aniołem. Dziękuję że obudziłaś we mnie to co tak dawno umarło, myślałem że to nigdy nie powróci do życia, a jednak...