.

Dalej Kumka Olik z M3.

Dziękuję, za takie wakacje. Każda kończyna żyje własnym życiem, myślenie odeszło w nie pamięć. Powoli przyzwyczajam się do myśli, że zrobiłam komuś prezent w postaci telefonu komórkowego.

Przesięgam, mam dość osób o jakże wspaniałym imieniu. Tak, tak. Doookładnie tym. 
Nie umiem pogodzić się z myślą, że to praktycznie koniec. Doktora Ambrożego Kleksa stanie się wspomnieniem, adresem zameldowania. Zacznę przyjeżdzać w odwiedziny, a przestanę mieszkać.  Szczerze mówiąc/ pisząc, średnio się czuję z tą myślą. 

Jeśli tak ma wyglądać dorosłość to ja podziękuję. Wracam do pięciolatków, samochodzików, lalek i dylematów w postaci: wyjść na dwór z Kasią czy Zosią? ( chociaż i tak się chodziło razem...) 

Gdzieś jest miłość bez końca, ogniem płynąca, strumieniami

Mało tak, już mało czasu masz

Tak silny gniewem, cudzym strachem, twardy jak głaz

Bądź silny sobą, silny sercem, które jej dasz!

Aleją zatraconych

Szlakiem gubionych prawd

Ulicą nieświadomych

Na oślep za nią gnasz

Smak słodki gasi gorycz zdrady

Królewna Twoja z czekolady

Rozpuszcza się, jest coraz bledsza

Odchodzi Twoja najpiękniejsza

Closterkeller - Królewna z czekolady.