The prodigal daughter.

Każda destrukcyjna droga niesie ze sobą ofiary.

W

ludziach

poglądach

ideach

pogrzebanych nadziejach

.

Beznamiętność

Złość

Zagubienie

Wściekłość

Osamotnienie

Hałas.

Idziemy

upadamy

Wstajemy silniejsi, ale także uprzedzeni.

Do ludzi, którzy nawet nie zdążyli Nas zranić.

Ale muszą ponosić konsekwencje czynów istot,

napotkanych podczas wcześniejszej wędrówki przez życie.

Staramy się z tym coś zrobić.

Nie potrafimy.

Po raz kolejny dopada Nas bezsilność.

Walczymy z nią.

Co się dzieje dalej?

Uciekamy.

Biegniemy przed siebie.

W pewnym momencie już ledwo łapiąc oddech.

W końcu stajemy.

Zatrzymujemy się.

Bo dokąd właściwie uciekamy.

Patrzymy za siebie, tam ktoś jest.

Ktoś przed kim uciekaliśmy

lecz także ktoś 

bez kogo już nie potrafimy

nic.

Więc dlaczego próbowaliśmy uciec?

Może problem tkwi w tym,

iż przez owego kogoś

wyzbyliśmy się w dużej mierze

własnego egoizmu.

A swą obecność w życiu tej osoby,

uważaliśmy za zbyt toksyczną.

<3