Kubuś

Całe moje życie w jednej chwili przestało miec jakiekolwiek znaczenie. Co dziwne nic takiego się nie wydarzyło ale wszystko przestało byc dla mnie istotne. Przerażenie kryjące się w moich oczach jest już tak silne że nie umiem utrzymac się nawet na nogach. Gdybym znalazła sposób na to by tylko móc to zmienic. Oh to byłoby piękne. Na pierwszy rzut oka żyję bo przecież jem, oddycham, mówię i piję ale podążając głębiej zauważyc można że to tylko funkcjonowanie a nie życie. Nie marzę, nie uśmiecham się szczerze, nie pozwalam przekroczyc nikomu muru który zbudowałam w okół siebie. Nawet nie chcę by ktoś go przekroczył bo gdyby zobaczył to wszystko miałabym go na sumieniu później. Każdy czegoś znów ode mnie wymaga. Staram się na prawdę te wymagania spełniac ale kurwa jestem tylko człowiekiem a nie jakimś jebanym robotem. Odstawiłam hydroksyzynę. Nie pomagała mi w ogóle ani się uspokoic ani zasnąc. Potrzebuję czegoś mocniejszego bo się wykończę. W sumie to byłby tylko plus. Nie ma mnie już i tak od bardzo dawna. Nic nie zmieni to czy będę fizycznie jeszcze tutaj czy nie. NIC...