piątek.

Miało być tyle zdjęć, tyle miejsc i tyle szczęścia.

Szczęście było, i owszem. Parę dni z Mrr w Krakowie (sandałki), potem z Marleną i Arkiem.

Ale zostaje takie coś, co nie daje spokoju. Może złamana tajemnica wieczności, może to, że miał być panaceum na wszelkie zło. 

"  Nad przełęczą dobrych dni, stanęłaś dziś

Zrozumiałaś jak to jest, w górę znowu trzeba iść

W zimnym powiewie, przy blasku gwiazd

Gdzie w mroku ukradkiem wyśniłaś nas

W hierarchii Twych wspomnień, punkt numer jeden

Śnieg, lód i zamieć, biel prawie jak w niebie

Kolejny dzień, otwierasz okno, patrzysz w dal

Słuchaj nie, nie mogę dalej tędy iść, to nie ta droga

Chciałbym zagubić znowu czas, nie myśleć co dalej będzie

Lecz sama wiesz, już muszę tak, codziennie znajdować szczęście

No przestań już, bo ten świat, on jest przecież dla Ciebie

Na innej z dróg, wśród ludzi stu, nie szukaj go obok siebie

Powrotów dzień, nowy brzask, za oknem nowy horyzont

Powracasz tam, nad przełęcz zmian, nad dobrych dni dolinę

Za miesiąc dwa, napiszesz list, jedna łza czasem spłynie

Moim świecie, moje ja, moje wschody, zachowy

Raz śmiech, raz płacz, zatrzymaj się, nie pędź już

W blasku świec, zobaczysz znów, tamten czas z tamtych snów...  "

(bd)

zdjęcie mistrza, https://www.facebook.com/fotosito?fref=ts