Życie jest jak dworzec PKP.Każdy jest na innym etapie w życiu, takim jakby peronie.Każdy wybiera jakiś pociąg,cel do którego chce dążyć.Czasami musi bardzo długo czekać aż przyjedzie.Kiedy wreszcie do niego wsiada, nie ma żadnej gwarancji, iż dojedzie do celu, który sobie obrał.Zdarza się, że trzeba przesiąść się do innego pociągu, bo czasami dopiero po czasie rozumiemy,że popełniliśmy błędną decyzję i staramy się ją za wszelką cenę naprawić.Spotykamy czasem dobrych ludzi w naszej egzystencji,którzy chcą choć trochę nadać kolorowych barw naszemu życiu,to tacy jakby writerzy, malujący po pociągu.Podczas całej naszej podróży zewsząd otacza nas piękny krajobraz,to świat, który z pozoru wydaje się wspaniały, w rzeczywistości często bywa fałszywym i naszy wyimagenowanym dobrem.Każdy i tak dojeżdża do ostatniej stacji, dopiero kiedy wysiada może stwierdzić czy wybrał dobry pociąg i żałować, że nie podjął innych decyzji, jednak jest już za późno na jakiekolwiek zmiany.