Ive - cd. i ost. rozdziału 1.

 -Czemu pana Huntera dziś nie ma?- pyta Andre młodą chemiczkę, która przyszła do ich klasy na zastępstwo.

      -Jest przeziębiony- odpowiada zdawkowo kobieta.

      Ive wie, że kobieta kłamie. Pan Hunter nie jest przeziębiony. Ma coś o wiele gorszego-raka. Ive zawsze wyczuwa kłamstwo i poznaje prawdę. Nikt nie zdołał jej jeszcze okłamać.

     -Wcale nie jest przeziębiony- mówi Ive oskarżycielsko, patrząc prosto w oczy kobiety, która tylko wzdycha, ale Ive nie daje za wygraną.- Wyjdzie z tego?

     -Nie wiem- szepcze cicho kobieta, ale i tak wszyscy słyszą co mówi. 

     Zaciekawione spojrzenia wszystkich uczniów w klasie przenoszą się to na zastępczynię pana Huntera, to na Ive.

      Ive wznosi oczy ku górze. Mogła się nie odzywać. Andre chce znów się odezwać, ale Ive posyła mu ostre spojrzenie. Chłopak nie ma odwagi się odezwać. Wie, że Ive może mu zaszkodzić, zna jego wszystkie kłamstwa. Ive wie o tym, że Andre spotykał się z dwoma dziewczynami na raz. Wie, że dostał się do szkolnej drużyny tylko dlatego, że jego matka przekupiła trenera. Może pogrążyć go przed całą szkołą w jednej chwili. Może zniszczyć mu reputacje i sprawić, że nie będzie nigdy więcej chciał się pokazać w miasteczku Darkthick.

      Ive może zniszczyć każdego. Wszyscy kłamią, myśli Ive, wszyscy boją się prawdy.