Dalllllllllas.

Moi mili. W tym momencie powinnam stać pod Royal Albert Hall w Londynie. 

Taki duży, ładny czerwony budynek. 

No i powinnam tam stać w biletem i markerem w ręce, czekać na Dallasa, żeby wziąć autograf, cyknąć fotkę, ukochać go mocno, mocno, pogadać z nim, po-wielbić go och och i ach oddać mu pokłon. 

I nie, nie ze względu na Alexisonfire.

A ze względu na City and Colour.

I co jak co, kompletnie zakochałam sie w tej muzyce.

Gitara i mądry tekst potrafią czynić cuda.

Ja na prawdę nie lubię Alexisonfire.

Tak więc to co teraz robie, czyli stukanie na pb, a w międzyczasie ogarnianie wosu jest czymś, czego robić nie powinnam.

Tak. Powinnam być w LONDYNIE w UK. (nie zapominajmy o Londynie w Ontario, CA) 

Nie po to dałam 19$ za koszulkę i kolejne naście za wysyłkę, ażeby siedzieć w domu i nie móc być na koncercie. 

Cóż. Pozostaje mi czekać na koncert City and Colour w Europie, w sierpniu/wrześniu. 

Byle byli sami. A nie na jakimś joł indie feście z Brandziem Flowersem. 

A teraz kilka piosenek, które mnie osobiście sprały po ryju. 

*Sleeping Sickness (z kimś tam) 
http://www.youtube.com/watch?v=gi2FsXP-Dq0
 

*The Death of Me (czyli anty-country o alkoholiźmie i moje ukochane 'finally i could hope for a better day')
http://www.youtube.com/watch?v=z4LYbw3eMSk

*The girl (czyli piosenka wolno się rozkręcająca ojj jakie to urocze. 'pękła mi struna') 
http://www.youtube.com/watch?v=UVHk4dc7yaE

*Body in the box (funeralnie tak)
 http://www.youtube.com/watch?v=k8HPk26gdW0&feature=related

Co ja bym zrobiła jakby mi ich Daniel nie pokazał?