Zabiłem wszystko co czułem. Z tego wszystkiego i ta rozumiesz, jak cię okłamuję. To też czujesz? Serce wieszam na fortepianowej strunie siadam w kuchni i odkręcam kurek, paznokcie wbijam pod skórę, drapię. Za oknem świat się zatrzymał w chwilowej pauzie. Lot gołębia nonstop w klatce. Pierwszy raz rzygam krwią, silnę spluwam na parkiet, zaraz zasnę. Jestem wsród drzew... Mgła opłata ciało, rosa wsiąka w koszulkę. Nademną niebo... Czytam gwiazdy jak interpunkcję bo nie są dla mnie niczym więcej niż tylko punktem. Zaświat.. A w twarz świat się zaśmiał czekam na spotkanie z duszą puki nie jest martwa. Mówią, że po śmierci zobaczysz ją naprawdę. Taka personifikacja pragnień. Słyszę szum liści, wiatr tłumi dźwięk. Światło jego ciała niszczy cień, nieskazitelna biel. I tylko ja wiem jakie ma znaczenie. Pamiętasz? Mówiłaś, że to ostatnie z moich wcieleń, jednorożec. I mam biec pośród sideł, na przekór myśliwym co napinają cięciwę ideały są wieczne, jeśli wieże w nie i żyje. Odbierzesz mi wiarę, tylko jeśli mnie zabijesz !