"I czuję, że obiecał ktoś

wiosnę po lodowcu zim.

Pierły i diamenty w szarej tęczy dni.

Bo szczęście jest złodziejem słów

zabrania myśleć peragnie czuć

i nie wiem która drogą szedłem

znika świat przez który biegnę.

To mój obiecany ląd

tak dobrze jest odnalezc go.

W paryskim metrze tłok...

Pojawia się w kącikach ust

Kaskadach obcobrzmiących słów

labiryntach ulic

i niuansach miejsc

Inaczej brzmi śmiech

inny blask,

na twarzach luz, pogoda serc.

Wszystko w okół pieści i unosi mnie.

Bo szczęście jest złodziejem słów

zabrania myślec peragnie czuć

i nie wiem która drogą szedłem

znika swiat przez który biegnę

To mój obiecany ląd

nagrodą jest odnaleść go..."

Wszystko powoli wraca do normy. Szczęście? Może cytat zbyt pozytywny, ale nic narazie nie pozwala mi się załamać. Nawet fakt, że wyjazd do Gdańska nieco się opóźni. Bilety na balet kupione. Jak tu się nie cieszyć? To chyba beda jedne z lepszych moich urodzin, mimo że bez grona przyjaciół...