Nie jest dobrze patrzeć za siebie. Nie jest dobrze odwracać się w stronę przeszłości. I ja nie chcę spoglądać wstecz, ale boję się patrzeć w przód. Boję się patrzeć na to, co mnie czeka, co jest przede mną, a czego jeszcze nie znam. I czuję, że jestem krucha. Bo gdy rany się goją - ropieją. I przynoszą więcej goryczy niż człowiek jest w stanie unieść. A gdy owe rany już się zabliźnią... Nigdy nie znikają, prawda?
Ktoś powiedział kiedyś: "Wszystkie bitwy naszego życia czegoś nas uczą. Nawet te, które przegraliśmy". Mam nadzieję, że moje serce jest mądrzejsze od rozumu. Bardzo bym tego chciała.