Wrocław - Kościół Imienia Jezus

Opuszczamy  w końcu Uniwersytet Wrocławski i kierujemy się do stojącego obok kościoła Imienia Jezus dalszy plan).

Obecnie jest to kościół uniwersytecki. Ciężka, dość duża budowla jest wspaniałym przykładem wczesnego baroku śląskiego i niewątpliwie najpiękniejszą świątynią barokową we Wrocławiu. Powstała w miejscu rozebranej południowo-wschodniej części zamku królewskiego, przekazanego jezuitom przez cesarza Leopolda I w 1659 r. Jezuici przybyli do Wrocławia w I połowie XVII w. W pierwszych latach dużą pomoc okazali im krzyżowcy z czerwoną gwiazdą. To dzięki nim jezuici otworzyli szkołę, której sukcesy skłoniły cesarza do przekazania zakonowi zamku z przeznaczeniem na akademię. Budowę świątyni - konsekrowanej 31 lipca 1698 r. w dniu patrona zakonu św. Andrzeja Loyoli - nadzorowali Matthäus Biener, a potem Johann Georg Knoll. Pierwszy etap prac zamknięto dopiero w 1706 r. po ukończeniu przez Johanna Michaela Rottmayra von Rosenbrunna cyklu monumentalnych malowideł na sklepieniach. Niecałe 20 lat później, pod kierunkiem Christopha Tauscha (któremu kościół zawdzięcza obecny wygląd), rozpoczęto przebudowę wnętrza w duchu XVIII-wiecznego baroku. Poza architekturą zmieniono dekoracje, rzeźby, ołtarze, ambonę, kaplice i wiele innych elementów wyposażenia. Renowację wnętrza przeprowadzono po wojnach śląskich w 1763 r. oraz w latach 1879-1893. Po kasacie zakonu w 1819 r. świątynię przekazano parafii św. Macieja, od której kościół wziął drugie wezwanie. Wojenna zawierucha na szczęście oszczędziła budynek - bomba lotnicza uszkodziła jedynie fragment sklepienia.