Skrajne przemyslenia powodujace szalenstwo, Proszac w sercu "cos" o cos mowiac moje malenstwo, I stale radzac sobie ze wszystkim, majac przyjaciol i swoje, Odczuwam czego warte jest skonczenie doslownie niestrudzone, Bo nie ma wiekszej rozpaczy i bezradnosci, Nad łatwe zycie bogaczy i niespelnionych milosci, Wariujac nad ksiazka, w podrozy i w lesie, Ciagle w mej glowie tkwia slowa "brnie sie", Ludzie wciaz zmienni w tej egzystencji, Gdzie drewno to papier, a milosc ... tak jestesmy wcięci, Wiara i wiara nie proszac o nic, Ukazuje swiatu ile jest granic, W powietrzu, ziemi, ogniu i wodzie, Wciaz z pusta glowa i sercem na wiecznym glodzie, Czegos czego nie zaspokoi "medrca szkielko i oko" ...