Jedynie samotność jest w życiu człowieka stanem graniczącym
z absolutnym spokojem wewnętrznym,z odzyskaniem indywidualności.
Tylko w pochłaniającej wszystko pustce samotności,w ciemnościach
zacierających kontury świata zewnętrznego można odczuć,
że się jest sobą aż do granic zwątpienia, które uprzytamnia nagle
własną nicość w rosnącym przeraźliwie ogromie wszechświata.