MIUOSH

MIUOSH

Ty gdzieś pomiędzy oddechami na mnie czekasz.

Wypalmy to wszystko, wypijmy reszte
I tak to miejsce nie da nam szans na więcej.

To musi być coś więcej niż chemia, która napędza organizm,
mamy serca by kochać, uczucia by móc je ranić.
Gdzieś, pomiędzy tkankami i słowami jest dusza,
która zmusza nas do pokonywania kolejnych granic.

Układ był jeden, bo skoro dam wszystko z siebie
To po czasie to musi tu wrócić, inaczej pojebie mnie.
Dzisiaj znam tę grę na wylot wiesz? A Ci co niby ją znają
wciąż mówią na mnie "miąższ" zamiast Miłosz-przykre.

Choćbym obiecał coś Tobie i sobie
i tak przy pierwszej lepszej okazji
znowu to zrobię.

Świat dziś pode mną powoli traci barwy..
krzyczę, że czuję, że życję mimo iż już prawie jestem martwy.

Przyszłość miała być szansą, a przyszła jaka przyszła.
Wszystko zdaję się być piękne, chyba że widzisz to z bliska,
Każdy z nas gaśnie z czasem tak jak iskra..

To życie sypie się nam z rąk niczym puzzle,
biegniemy na ślepo, chuj z tym co będzie później.

Życie to więcej niż jeden dzień, trwa dłużej trochę.

To wszystko runie nam na głowę tak jak domek z kart.
Wciąż chcemy zmienić coś, choć ponoć nie ma na to szans.
Życie tak się układa jak pozwala mu fart, tyle ile masz, tyle jesteś wart.

Po jednym za wszystkie kłamstwa małe i wielkie,
i skoro już tak to lepiej idź po następną butelkę.

Życie ma inną treść łatwiej o sens i sedno.

Nie mamy skrzydeł by latać a mimo tego to nasz cel.
Nie chcemy wracać w tyle nie wartych tego miejsc.
Wyżej od świata gdzie ciszej jest.

Powykręcany w kurwę, ledwo podnoszę głowę,
Ledwo otwieram oczy, więcej chyba nie mogę.

Co rano trzeba wstać, a co wieczór zapomnieć.

Wiara i nadzieja częściej niż latarnie gasną.

My to ci z marginesu, których praca się nie ima
Będą na nas wieszać chuje, jak ciuchy na manekinach.

Mikrofon i usta to broń, słowa to naboje.

Daję słowo, oddałbym wszystko, żeby dziś być gdzieś z Tobą.

Kiedyś chciałem być numerem jeden
Już nie chce teraz, od jedynki jest zbyt blisko do zera.

Mój Bóg, jak pochodnia oświetla mi drogę.
Mój własny Bóg, twojego znieść już nie mogę.

Wole zostać sam, niż zostać szmatą.

Wiedzieć co jest fałszem, a co faktem w tym pojebanym bagnie,
gdzie życia rytm często mija się z taktem.

Dopóki jesteś tu ze mną to miejsce coś znaczy.

Gdyby tylko Bóg istniał pewnie przyszłoby się na nim zemścić komuś.

Oliwia c: