Betonowe lasy mokną

Donguralesko - Betonowe lasy mokną

Jak to jest? Gubimy się jak startujemy? 
I całe życie się odnajdujemy? 

Pseudo-świat, pseudo-klonów. Pssss.. nie mów nikomu brat.

Zmarli przodkowie patrzą, gniewnie brwi marszczą. 
To co widzą, ciekawe czy się wstydzą? 

Chodziłem gdzieś i wąchałem świat.
Do drzwi pukałem, szukałem sensu. 
Śmiałem się, płakałem, padałem, wstawałem brat!
Czasem, odnajdywałem consensus. 

Zatańczą umarli, gdy uwierzą niewierni. 

Gołym okiem widać, same złudzenia. 
Planeta Ziemia się zmienia, 
nadchodzi czas przebudzenia. 

Ci, co nienawidzą nie zajadą zbyt daleko. 
We mgle gęstej jak mleko. 

Czy to diabeł jest zły? Czy my?

Prawd powiernik na życia trajektorii. 
Mozolny marsz do Victorii. 

Betonowe lasy mokną, 
wiatr wieje w okno. 
Siedzę w oknie i wdycham samotność. 

No halo ludzie kogo chcecie w dalszych notkach?