/

To, że wczoraj czułam się po prostu fatalnie to jeszcze nic.

Dziś wszystko doprowadza mnie do szału.

Mam ochotę rozpieprzyć każdą rzecz w domu, łącznie ze sobą.

I nie chcę nigdzie wychodzić, a już na pewno nie do szkoły.

Wiem, że rzadko mówię, że jest u mnie dobrze... ale to co się dzieje teraz jest nie do zniesienia, naprawdę.

Mam ochotę płakać jak jakaś idiotka.

Pomyśleć, że rok temu byłam szczęśliwa, bo miałam jechać do Łodzi a to był dzień na który tyle czasu czekałam.

Teraz to tylko wspomnienie. Wspomnienie, które wydaje mi się tak odległe... Niewiele już pamiętam z tamtego czasu.

Nie umiem już zupełnie myśleć pozytywnie, a to co ciekawego ma się zdarzyć raczej mnie przeraża niż cieszy.

Jeszcze dziś stało się coś dziwnego, znów stanęłam przed kimś, kogo nie chcę już widzieć i znać.

Naprawdę mi teraz ciężko, nawet nie wiem po co tu to piszę, może dlatego, że chcę, aby pewne osoby to wiedziały.

Tęsknię za beztroską i za tym co było rok temu. To co wtedy było dla mnie straszne teraz niemal mnie śmieszy, bo mam inne problemy i złe myśli.

Ale kogo to obchodzi.

Idę oglądać how i met your mother.

(let's go to the mall, yeah)