Siedzę sama,pijąc trzecią filiżankę kawy. Tak sobie myśląc gdzie zrobiłam błąd. Zadając sobie to pytanie sięgam do najdalszych wspomnień z Tobą. Może i wyglądam na twardą kobietę, jestem delikatna jak niemowle a wrażliwa niczym kwiat. Sięgam daleko w odchłań wspomnień. Widzę Ciebie. Widzę Siebie. Czas w którym kiedyś byliśmy szczęśliwi . Kiedy Ja i Ty tworzyło wspólne My.
Pamiętasz jak ubrudziłam Cię lodami ? wyglądałeś bardzo zabawnie? Pamiętasz mój upadek na schodach? Ty zbiegłeś za mną myśląc, że coś mi się stało a ja śmiałam się w niebogłosy. Pamietasz nasz pierwszy taniec na weselu Twojej siostry? Czułam się taka ważna. Pamiętam dzień w którym poznałam Twoich rodziców. Byli bardzo mili dla mnie. Dziś mam ogromny żal do Ciebie a zarazem chciałabym Ci podziękować. 
Dziękuję Ci, że pokazałeś mi miejsca w których jeszcze nigdy nie byłam. Dziękuję Ci, że ponałam ludzi jakich jeszcze nie widziałam. 
Dziękuję Ci, za to, że mogłam być sobą. Nie musiałam nikogo udawać.  Dziękuję Ci za to, że potrafiłeś mi odpowiedzieć na pytanie którego jeszcze nie wypowiedziałam. Dziękuję, że czytałeś z moich oczu i spijałeś miłośc z moich ust. Mam jednak ogromny żal...
Żal, że teraz siedzę sama. Że nie mam z kim jeść kiślu z czekoladą.
Nie mam z kim jeść musli, w których ty wygrzebywałeś kokos bo wiedziałeś, że lubię go najbardziej.
Brakuje mi Twej osoby. Ale jak to mówią, nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło.
Żyję dalej. Jedząć okruch tego zwariowanego życia.

rainbooooow

Zabrze