Cyk

wstałem, otrzepałem się z kurzu....idę dalej...

idę...kurwa i idę....i idę.

i chcę iść, bo chcę bo tam jest nadzieja na coś...rozwijać się i iść.

ale chodzenie w przód i rozwijanie siebie, to dobra rzecz....jednak czasem warto by się zatrzymać i chcieć, by chwilka potrwała lata...

by chwila, moment stał się wiecznością...

został na chwile, by mieć z kim iść...i zapomnieć o świecie.

tak na chwilę...nawet na chwilę...na jakiś czas.

a nie ciągle przeć do przodu...

iść, dla siebie i też po części rozdwoić się i żyć podwójnie czyimś życiem, pomóc w upadkach i cieszyć się sukcesami

żyć dwa razy, intensywnie...emocjonalnie, żyć pełnią życia.

Było takie piękne twierdzenie, któregoś z filozofów...że dusza jest jedna, a schodzi na świat w dwóch ciałach.

i te połówki muszą się znaleźć, by móc wrócić do pełni, by dusza mogła być kompletna 

uwielbiam to myślenie.

Ale jeszcze wiele kroków, wiele chwil i trzeba iść...nie szukać, a znaleźć.

Taki los ;)