945.

dodałbym zdjęcie z Tobą, ale mi zabroniono. no cóż, nie dodam bo się jeszcze na mnie zdenerwujesz i będzie mi przykro....

zaczynam kolejne pierdolenie o niczym w kolejnej bez sensownej, nic nie wartej notce, ave ja -.-  klik zaczynamyyy, pisajta.

kuźwa, ja dalej mam na sobie trampki, na prawdę aż tak nie ogarniam? rzuciłem je byle gdzie. mrucząc sobie coś pod nosem podszedłem do barku, wyciągnąłem wino i pomyślałem, że to jeden z wielu wieczorów, w których samotnie piłem. przytulam się do poduszki sącząc alkohol z butelki, odpalając kolejnego papierosa piszę ten głupi wpis.  czemu patrzę na świat odcieniami szarości? dlaczego wszystko wydaje mi się totalnie bez sensu? dlaczego ja tak mam a nie ktoś inny? po co tu jestem? po co to wszystko tu pisze? przecież mógłbym w 100% zachować to dla siebie, ale nie. ja muszę być inny. jestem inny, w chuj to widać. i chuj wszystkim w dupę bo ja sie nie zmieniam, pozostaję sobą czy ktokolwiek tego chc, czy też nie. będę robił co mi się podoba, gdzie, z kim i kiedy, no. czekajcie, idę w końcu odwiedzić ten parapet, może mnie coś olśni?

muzyka.

powrót Bizona.

oh, jak ja to uwielbiam. po prostu uwielbiam się nad sobą użalać, litować nad okrutnym losem. uwielbiam siedzieć przed komputerem, pisać pierdoły, co jakiś czas z miną filozofa spoglądać w niebo i szukać w głowie wyrafinowanych słów, żeby nie wzięli mnie za wariata już na wstępie. przerwa, trzeba napić się wody, zasycha w gardle od intensywnego wysiłku umysłowego. cóż za pięknie złożone zdanie. uwielbiam przybierać dziwne pozy podczas pisania: siedzenie na nodze, trzepanie nogą podpartą o fotel, o podłogę, o parapet. kto mi znów przeszkadza?  uh, muszę mu odpisać ,zgrywam przed nim psychopatę. potyrany scenariusz. uwielbiam potyrane scenariusze. śmierć, sepuku i pornografia. jak to połączyć? na początku odwrócić kolejność. na początku jest pornografia, nie do końca w swoim znaczeniu. może w wersji soft, może dla dzieci, może animowana, a może przedstawiona w jakiś filmie. sedno sprawy wygląda inaczej, bo gdy już zacznę mieć jej dość, przychodzi chwila słabości i uświadamiam sobie, że jestem płytkim stworzeniem, które wręcz musi to robić. uwielbiam płakać z tego powodu, że takie piękne chwile, jakie przedstawiane są w tej, nie nazywajmy już tego pornografią. takie piękne chwile, jakie tam widzimy, sceny miłości, sceny pełne uroku, jak w delikatnej bajce. jak kwitnący owoc wiśni. uwielbiam ten stan, kiedy płacz zlewa się z wodę we wannie. uwielbiam to wszystko, te brednie. już nie mam sił, ja i moja osobowość, której nie mam.

adrenalina nie daje mi spokojnie myśleć, nawet przeszywający ból głowy już niemal mi przeszedł. w ogóle to prawie wyleciałem przez okno przed chwilą. oddycham głęboko ej, lubię ten dziwny stan, nucę sobie właśnie kawałek który nawinął mi się na myśl..  

never let me go, never let me go... klik. tururururuurur Bizon popyla po pustyni! ja jebie dobra koniec pitolenia.

tak po prostu bądź.