Nocą migają światła - to znak, że już jest późno.
Na skrzyżowaniach, we wszystkich miastach w tym kraju
wśród domów, gdzie problemy znów nie dają usnąć,
ulicą pustą mkną na tę stronę raju tacy ludzie, jak ja i ty,
tacy jak wszyscy, połowa z nas nosząc zdjęcie w portfelu.
Chociaż upływający czas wszystko zniszczył,
zabrał nam bliskich okrutnie pozbawiając celu.
Miałem kilka ambicji, nie spełniłem żadnej.
Chciałem zwiedzić każdą ze świata stolic.
Mijają lata, jeden raz byłem w Warszawie,
kurwa, ile z tych planów poszło się pierdolić?
Uczelnia, praca, brak czasu na resztę.
Tu usycha serce, to miejsce nas boli.
To jest moje życie, moje choć wiem, że
ty czujesz się jakbym opowiadał o twoim.


Jak mogłem wszystko spierdolić i zejść na złą drogę?
Romantyk i kłamca, alkoholik i ćpun.
Dziś moje życie jest tak analogowe,
jakby soundtrack do niego wyprodukował Noon.
Choć teraz potrafię już docenić czas,
ale nienawidzę go za to, jak nas zmienił.
Pierwszy rok nie chodziliśmy pokłóceni spać,
a w drugim nie chodziliśmy spać niepokłóceni.
Damn it! musimy tyle rzeczy ogarnąć,
mieliśmy inną wartości hierarchię.
Niektóre z nich jeszcze niżej w niej spadną
tak, że nie będzie miejsc już ich porządkować na dnie.
To głupie, naprawdę tylko jedno jest pewne: