-.-

to jak tradycyjne 'pierdol się' na święta.

po prostu czasami tak jest, że ogrom słów, które bolą, spada na ciebie jak lawina - bez potrzebnych odstępów. jak lawina, która przygniata cię i nie masz jak oddychać ani wyjść spod niej. musisz w tym tkwić dopóki samo się nie obruszy i nie spadnie dalej. wkurwiające jest to czekanie. wtedy chce tylko to pierdolnąć i pójść w swoją strone tylko, gdzie jest teraz moja strona? teraz jest tylko jedna strona i nie ma gdzie spierdolić w chwilach, gdy się tego potrzebuje. trzeba zaszywać się w katach, chociaż i to często nie pomaga. pojebane to wszystko. nie mam już nawet siły ani chęci żeby udawać, iż jest dobrze - jest kurewsko źle. nie chce mi się nawet tłumaczyć - bez sens. zostawić to swojemu biegowi? nie bardzo. nie ufam już tej pierdolonej szmacie, która jest los. wyjść z ręką na przeciw? to chyba do mnie nie pasuje i na to mnie nie stać. już dawno przestało mnie to wszystko bawić.