"Na maleńkiej wyspie na oceanie mieszkały uczucia i emocje takie jak dobry humor, smutek,mądrośc a wszystkich ich łączyła milość. Pewnego dnia wyspa zaczęłą tonąc, więc wszyscy mieszkańcy zaczęli sie szykować do odpłynięcia.Tylko Milość chciała zostać do końca. Kiedy z wyspy został tylko maleńki skrawek ziemi, Miłość postanowiła odpłynąć. Pierwsze tuż obok, przepływało Bogactwo na wspaniałycm jachcie.
-Zabierz mnie ze soba poprosiła Miłość.
-nie mogę, odpowiedziało Bogactwo. Mam statek pełen złota, dla Ciebie nie ma juz miejsca.
Zaraz po nim przepłyneła Duma na pieknym , szybkim szkunerze.
-Może Ty Dumo, mnie zabierzesz-spytała Miłość.
-Nie, odpowiedziała Duma. Mam porządek na pokładzie a Ty mi go zburzysz, Duma postawiła wspaniałe żagle i odpłynęła z podniesioną głową.
Przypłynął Smutek.
-Smutku, a może Ty? Może Ty mnie zabierzesz?-zapytałą Miłość.
-Nie, jesem smutny i chcę być sam, odpowiedział Smutek i smętnie odpłynał w dal.
Dobry Humor nawet nie usłyszał wołania Miłości..po prostu przepłynał obok zaśmiewając się w głos.
Nagle Miłość usłyszała głos jakiegoś starca:
-Chodź , ja Cię zabiorę ze sobą.
Miłość nawet nie spytała go kim jest.
Zwróciła się więc do Wiedzy:-Kim był mój wybawca?
-To Czas-odpowiedziała Wiedza.
-Czas? , -zapytałą Miłość, dlaczego Czas mnie uratował?
-Bo tylko on wie jak ważna jesteś w życiu-opowiedziała Wiedza."