prawda leży gdzieś 
Pomiędzy nimi klatkami, uliczkami osiedlowymi
Pomiędzy wieżowco piętrami
Gdzie stoją właśnie oni swoi sami, sami swoi

Historia egzystencji utkwiona w tych domach
Epizody życia widoczne w poszczególnych oknach
Z biegiem czasu chęć ukazania ich z osobna
Z wszystkich zdarzeń zapamiętana każda doba

Klatki plastiko dobrze znane ratujące wieczór
Gdy stają się planem przyszłość przynosząca
Nieuchronną zmiane,

Blok na bloku postawiony, z każdej strony jestem nimi otoczony
Pełno znajomych twarzy, betonowych korytarzy
Ścian pomalowanych, miejscówek dobrze znanych
Tych historii nie spisanych, które toczą się koło mnie

To ma wartość, by zawsze chwytać chwile pełną garścią

Zobacz, przecież każdy z nasz się tutaj wychował
I swoje przeszedł

Mówisz, że blefem jest to? trudno bywa tak często