29 luty

Pisze tak sobie bo chcialam napisac dnia tego jakze szczegolnego 29 lutego.

Zawsze mialam dziwne wrazenie ze zycie maturzysty jest niesamowicie przyjemne. Nic sie nie dzieje, niby mowia ci ze jakas matura w zwiazku z tym wiekszosc ludzi rezygnuje z uczenia sie innym przedmiotow, a nauczyciele nawet na to nie zwracaja uwagi. Wszystko mija sobie tak niesamowicie powoli, na wszystko masz czas, no niby jakas tam matura, ale jakos nie masz wrazenia ze zostalo ci tak malo czasu i ze ziemia pali/wali ci sie pod nogami.

Zawsze maialam taki wrazenie obserwujac Salezjanskich maturzystow.

Tak nie jest. (Co jest niesamowicie przykre).

Zostalo, no dobra bez dzisjeszego dnia 63 dni. Codziennie rano patrzac jak tych dni ubywa  dostaje dzikiej histerii i mowie sobie ze juz nie zdarze. I jesli chodziloby tylko o matematyke ktora musze totalnie ogarnac to jeszcze spoko, ale gdy dowiaduje sie ze mam juz miec zrobiona bibliografie na ustna z polskiego to dostaje szalu bo moja literatura przedmiotu(chyba o te mi wlasnie chodzi) jest calkowicei pusta.

Jaka dziwna zmiana nastepuje. Masz te 110 dni (studniowka) i mowisz sobie "haaa...co tam, mam tyyyyle czasu" no a potem nagle 65 dni i "Jezu juz nie zdaze", a wiec gdzie jest ten idealny moment by zaczac i miec poczucie ze ze wszystkim sie zdazy? Wgl czy tylko ja jestem tak bardzo ogarnieta?

Ale spoko( jesli wgl sie mna interesujecie), podjelam walke z czasem.