remembered

To nie jest tak, że ja nie potrafię. Ja po prostu nie chcę.

Nie chcę zapomnieć, wymazać z pamięci, ja pragnę tonąć w tych wspomnieniach.

Posiedzieć w nich jak najdłużej.

I czy to złe, że chciałabym wrócić tam, gdzie byłam sobą, którą zawsze chciałam być?

Marznę myśląc o tych potokach rzęs i gwieździstych oczach, ciepłym chick to chick.

Falach miękkich słów, które szeptały mi na ucho, że jestem zaakceptowana, w pełni

taka jak stoję, czuję, wyglądam, bywam. 

Chciałabym móc choć jeszcze raz poczuć ten smak, soczysty niczym brzoskwinie,

utonoć w rozkoszy chwili. A potem wynurzyć się wraz ze słońcem ze srebrnego morza,

mieć na chwilę w dłoniach swój własny kawałek nieba.

Więc wracam tam, jak co wieczór, mając nadzieję, że jednak tym razem

zdołam na prawdę poczuć ten piasek pod stopami.

A teraz zjawiasz się ty

i to na prawdę nie jest takie proste..