obsessive muso with no friends

wyją wilki, dzwony biją i całe miasto krzyczy "marysia, marysia, ty mała zdziro ty nieudaczniku wracaj do Nory, wracaj, bo wszystkich zraniłaś bo nie możesz sobie robić co chcesz, bo ochujałaś chyba, żeby wyłamywać się z tego gówna,w którym twoi bliscy tkwią po czubki głów, bo co to ma znaczyc bo nie możesz" 

ale

przeciez oni

nic

nie wiedzą

bo nie żyją w jebanym

k ł a m s t w i e

ja się nie chcę nazywać, ja nie chcę mieć ciała; nie życzyłam sobie ani matki, ani piersi, ani oczu i żadnej z tych części moja dusza nie umie przyjąć, odrzuca to, niczym przeszczep, który z jakichś powodów się nie udał. od miesiąca powtarzam że wszystko to jest nie fair i jestem ofiarą, ale ja cały czas maluję sobie na powiekach pejzaże, gdzie fatycznie tak jest; bo co jeśli to ja ranię i co jeśli to ja postępuję nie fair? przeze mnie osierocają, przeze mnie piją, przeze mnie gniją, smucą, sięgają po kolejny dzień trzęsącą się dłonią, przeze mnie nie chcą? przecież ja jestem mała. ja dalej mam jasne oczy i piegi i dzwonię do dziadka kiedy mama mnie bije; a teraz tak na poważnie: dziadek nie żyje, mama może robić co chce, a Ty wracaj do domu

wyjęłam z telefonu baterię. niech nie dzwoni  nie dzwoni nie dzwoni nie dzwoni ja tu zostanę, ona ani siebie ani mnie nie darzy żadną miłością. więc zostaje.