mjwbfhb

hehe, znowu notki na 'm'

fociak z mietkowa, sierpniowy.niestety wakacje dobiegły końca, a teraz czeka mnie prawdopodobnie najdziwniejszy rok szkolny ever.

odpaliłam dzisiaj kartę z piosenkami, które nagrywałam 2,3 lata temu i właściwie to skłoniło mnie do napisania notki po tak długim czasie.

tak się cieszę, że nie dolegają mi już rozmaite, neurotyczne zachowania, a ostatniego egzystencjalnego pawia puściłam jakoś w lutym i narazie nie zapowiada się, aby coś miało wrócić. cechom, którymi człowiek jest naprawdę mocno naznaczony, nie zdarza się tak poprostu znikać, ale czas, obserwacje i wyciaganie wniosków, postawiły na około mnie pewien mur, czuję się inaczej niż choćby rok temu. lepiej, bardziej na miejscu. to uczucie jest nowe i dosyć silne, bardzo pozytywne! wcześniej nie czułam się bezpiecznie. chciałam czegoś tak bardzo mocno, choć nie wiedziałam czego i rzucałam się w ogień, raniąc się i nie znajdując nic dobrego, stałego, odpowiedniego, specjalnie dla mnie. tych kilka myśli uderzyło mnie kiedy szłam dziś wieczorem przez osiedle, z którym nierozerwalnie związane są moje dotychczasowe przeżycia (pozytywne jak i negatywne) słuchając tej muzyki. tak jak jest, jest bardzo dobrze. cieszę się, że mam w sobie tą przeszłość- wielobarwną i wciąż żywą, a jednocześnie chcę, żeby pozostała w mojej głowie. już nigdy nic mnie tak nie zachwyci, żadne emocje nie odbiorą mi mowy ze szczęścia, ekscytacji, nie będą pierwsze, ale nic już tak boleśnie mnie nie rozczaruje, nie sfrustruje i nie zaiwedzie. to taka asekuracja, aby móc funkcjonować- w lekkim wyciszeniu, ale szczęśliwie.

Naprawdę cieszę się, że widzę Ciebie znów
choć było tyle ciężkich chwil, tyle niepotrzebnych słów.
Tyle emocji złych, naprawdę mocnych słów
i nieudanych prób, przegranych ciężkich prób.
Naprawdę cieszę się, że patrzę w Twoje oczy znów,
że rozmawiamy dziś, dziękuję, że dziś przyszłaś tu.
Bez Ciebie wszystko było dla mnie tak nieważne,
naprawdę, kocham Cię... naprawdę.