jtttr

no fajna morda, szkoda, że nie mam oczu.

niech minie już ten pierdolony weekend i niech wszyscy dadzą mi święty spokój. ajć chyba znów nie dałam rady wyjść z moją matką na zakupy. tym razem pokłóciłyśmy się już przed wyjściem, bo tydzień temu przeszłyśmy ok 300m i dopiero wtedy nie wytrzymałam jej gadania i wróciłam do domu. wkurwia mnie to, że poszłam rano na zumbę a tam pierdolonia pani ania, której szczerze nienawidzę. szkoda, że jak byłam tam wczoraj to nikt mi nie powiedział, że następnego dnia jest zmiana instruktora. jest beznadziejna, godzina zaciskania pięści, nie wyszłam tylko dlatego, że potem miałabym do siebie pretensje, że jestem grubą świnią. wkurwia mnie, że schudłam 3kg i na tym się zatrzymało. wkurwia mnie odgłos odkurzacza i to, że muszę posprzątać, a po domu wciąż ktoś się kręci. że siedzę teraz w spodniach a pod spodem mam getry bo szykowałam się do wyjścia, ale matka musiała mnie wkurwić dopiero jak się już ubrałam, teraz jest mi gorąco i niewygodnie. w sumie wkurwia mnie też to, że te ferie pewnie będą chujowe, no w sumie fajno, nachlejemy się, a potem narzygam sobie na stopy i będę umierać cały następny dzień ale będę musiała sprzątać chatę, którą pewnie rozpierdolą mi jacyś dziwni ludzie. wkurwia mnie to, że moja morda na zdjęciach wygląda jak gówno. w esce rock puszczają komercyjne gówno bo jest 14.46, muzykę grają  23.00-6.00 dla pięciu osób które nie mogą spać. ale najbardziej wkurwia mnie to, że nie potrafię o czymś pomyśleć i się tego trzymać. poprostu nie muszę zastanawiać się co myślę na temat czegoś co ma się zdarzyć za kilka dni, bo wiem, że jutro obudzę się i pomyślę coś innego i wszystkie moje plany i zamiary idą się jebać, bo mam roszczepienie osobowości. nie chcę ferii, ale nie chciałabym iść do szkoły. godzinę temu umówiłam się ze swoją kuzynką. chciałam na jutro, ona zaproponowała wtorek, ja się zgodziłam, ale teraz kiedy o tym pomyślę to chce mi się płakać. wydaje mi się, że ostatnia rzecz na którą mam ochotę to jechać na oporów i żeby ktoś robił mi zdjęcia, i to na dworze. ale narazie się tym nie martwię bo może jutro uznam, że to jednak świetny pomysł. to nie jest zabawne. to jest nie-zabawne dokładnie w ten sam sposób co "dzień świra". to cholernie męczące. kiedy miałam 15 lat, sposób, w który byłam inna wydawał mi się niesamowity i fascynujący. teraz coraz częściej mam tego dosyć, mam dosyć rzeczy, które dzieją się w mojej głowie, o których mogłabym opowiedzieć może dwóm osobom (z czego jedna chyba trochę ze mną nie rozmawia, jakoś od pół roku) nie dlatego, że się wstydzę, ale nikt inny by nie zrozumiał, a ja potem czułabym się jeszcze gorzej. smutno mi ze świadomością, że ma nikogo do kochania (a raczej rozumienia, bo to wcale nie jest jednoznaczne, jak się kilka razy przekonałam) mnie. nie chciałabym, a przede wszystkim, nie potrafiłabym się teraz zmienić, ale może chciałabym być trochę inna. tak od zawsze. nie czuć niedopasowania w jakiekolwiek nowe otoczenie nie wejdę. oj, jakie wzruszające zakończenie.

Even if I say
It'll be alright
Still I hear you say
You want to end your life
Now and again we try
To just stay alive