Jak cień mnie prześladuje, mym snem manipuluje,
Jak miód słodko smakuje, ja dobrze wiem, Ciebie potrzebuje.

.Nigdy nie dam rady sie odtego uwolić... od Ciebie i od uczucia którym Cię darzę. Jesteś kimś o kim zawsze marzyłam, tak ciężko to opisać. Wiem, że kocham Cię najmocniej i najmocniej w świecie pragnę być z Tobą.. być szczesliwa tylko, że ja już sama nie wiem czy Ty potrafisz dać mi to szczęście. Kiedy jestem przy Tobie, z Tobą czuję się bezpiecznie a za razem boje się.. boję się przyszłości bo w każdej chwili możesz powiedzieć, że już Ci sie znudziłam. I co ja wtedy zrobie? Jesteś moim narkotykiem, nałogiem z którym chciałabym skończyć ale nie potrafię. Jestem juź tak mocno uzależniona, że chyba już nigdy nie wydostane się z tego bagna. Pozostaje mi tylko mieć nadzieję że tym razem się uda, że teraz nie jesteś już tym złym nałogiem tylko tym dobrym, że teraz mnie nie niszczysz a wrecz przeciwnie unosisz metr nad ziemią, nad problemami i rzeczywistością.Może zaczynam znów w to wierzyć? Tylko, że niestety zdaje sobie również sprawę z tego, że kiedyś wyrwiesz mnie z tego cudownego snu, po prostu BRUTALNIE mnie zbudzisz...

ale kiedy to nastąpi?! może nigdy? NADZIEJA matką głupich.

Nie chcę Cie, nie chcę Cie, nie chcę Cie znać...

Chodź do mnie, chodź do mnie rączkę mi daj..!

A teraz idę znów zagłębić się w mojej lekturze. Idę zarzyć moje LEKARSTWO. Lekarstwo na wszystko. Kiedy czytam nic innego się nie liczy... Karina jestem dopiero na 342 stronie a już mam ochotę całować Cię po stopach za tą cudowną książke. Nie mogę się od niej oderwać... Dziękuję :*