A pomarudze sobie na photoblogu, a bo tak.

Już nawet nie chodzi, że marudzę przez uczelnię

i przez fucked up sytuacje i colorful luty

ale okropnie brakuje mi takich dni gdy był czas tylko dla nas

gdzie nie liczyło się która jest godzina

gdy liczyło się tylko to że jesteśmy we dwoje

gdy mogliśmy porozmawiać długo, obejrzeć film we dwoje

to były naprawde fajne chwile

chwile beztroski.

jestem bardzo szczęśliwa, że mam mojego najwspanialszego przy sobie, że mnie tak ślicznie wspiera, że pilnuje, że spędza ze mną (czasami wbrew jego woli) czas, bo głupio byłoby mnie wygnać ;) naprawdę każda chwila, każda nawet godzina razem mnie cieszy. Ale dla mnie i wieczność razem byłaby not enough. Jest mi  smutno. Ale nawet jeśli, tak już będzie, że tyle będzie musiało być dla mnie enough...przyzwyczaje się :) i nie będę marudziła na photoblogu :)

kocham. kocham na zabój, kocham całym sercem...

i czekam.
czekam na słońce...

xoxo