photoblog.pl
Załóż konto
Dodano: 15 LISTOPADA 2009

Błękitnie i szumnie...

Pastorałka bezdrożna
  • Tyle Drogi uszliśmy tyle czasu uszło
    nigdzie śladu Miasteczka Gwiazdy ni Zajazdu
    padając oddajemy wnukom nasze buty
    i oddech podajemy sobie z ust do ust

    padając oddajemy wnukom nasze sny
    nasze serca co marszu wybijały rytm
    lecz nie widać początku ni końca w oddali
    powraca tylko echo naszego wołania

    może zabłądziliśmy może nie tą Drogą
    należało iść może na lewo na prawo
    ciemno że oko wykol i wiatr w oczy prószy
    bezradnie obracamy w rękach stare mapy

    a możeś ty Zajazdem Gwiazdą Mesjaszem
    Drogo nasza zbłąkana bez początku końca
    nasza alfo omego znikąd prowadząca
    prowadź nas więc donikąd jak najdłużej prowadź

    my zaś ci zaśpiewamy kolędę podróżną
    i złożymy ci mirrę kadzidło i złoto
    na kolana padniemy w twym kurzu i błocie
    Drogo nasza bezdrożna nasz jedyny Boże