Bo widzisz, bycie takim człowiekiem jak ja, niesie ze sobą ryzyko tego, że zanim otworze się przed kimkolwiek, muszę wobec danej osoby poczuć zaufanie. Jeśli czuję się nieswojo, nie będę mówić nic, a jedynie obserwować. Patrzeć i oceniać, a po pewnym czasie , jeśli stwierdzę, że warto, to zacznę mówić, wychodzić z tej nieszczęsnej skorupki. Jednak wtedy już jest za późno, bo wcześniej wszyscy dadzą mi opinię totalnego dziwaka i nie będą chcieli po prostu już mieć ze mną żadnego kontaktu. Tak to właśnie ze mną i wami wszystkimi jest. A że ja jestem tym wybrykiem, muszę więc się męczyć z tą moją nieogarniętą głową. Uwierzcie, że naprawdę cholernie trudno się walczy. 

Ogólny brak czasu. Niby sesja i dużoo dni wolnych. Pozornie wolnych. Codzienne pobudki po 5-tej rano, podróż autobusem i praca do 13 lub 15. Przyjazd do domu, szybki obiad i znów praca. Godzina 19 lub 20 powrót do domu i nauka. Ot taka moja teraźniejszość. No tylko niedzielę mam wolną. Chociaż tyle dobrego ;))

Kraków wrócę! Wrócę jak czas będzie miał dla mnie czas :) Na pewno wrócę.

EDIT: Wizyta u chirurga to jest nie fajnie :/